Toen ik 15 jaar geleden als inwijkeling in de Molen- baan in Peizegem kwam wonen, was één van de eerste dingen die ik ontdekte: het winkeltje van de Tuinbouwschool. De buren hadden mij aangeraden daar eens een kijkje te gaan nemen op dinsdag-of donderdagnamiddag. Dus de week nadien trok ik op ontdekking en vond in de serre van de school het gezellige winkeltje van Mr. Beernaerts.Groenten en fruit, planten en bloemen, allemaal gekweekt of verbouwd door de studenten van de school. De lekkerste tomaten ooit, prei die zonet nog op het veld stond, wortels die nog echt naar wortels smaken, … je vond het daar allemaal aan een schappelijke prijs.
Vanaf mijn eerste bezoekje was ik trouwe fan. Van de koopwaar, maar ook van Mr. Beernaerts! Altijd op zijn gemak, altijd tijd voor een praatje, altijd voorrang geven aan de studenten, ook al stond er een hele rij mensen met volle karren te wachten. Stiekem stak hij mij soms wat extra soepasperges of een paar stoofperen toe en vaak gaf hij mij goede raad over welke planten in mijn tuin te zetten.
De charme van Peizegem? Daar speelde dat winkeltje zeker in mee!
En ik was daar niet alleen! Vooral bij de start van de éénjarige plantjes, maar ook op andere dagen was het daar soms een echte bijenkorf. In menig tuin in Groot-Merchtem bloeiden in de zomer geraniums, surfinias of “stinkerkes” uit de Tuinbouwschool.
Groot was dan ook de verbazing toen beslist werd om bij het pensioen van Mr. Beernaerts dit initiatief helemaal stop te zetten. Argumenten daarvoor waren: het onder de marktprijs verkopen, de lestijden die daarvoor werden gebruikt, het afstemmen van de productie op de vraag, … Hoe jammer toch dat het kind met het badwater mee werd weggegooid! Terwijl men op het Mieregemplein een boerenmarkt uit de grond probeert te stampen en de korte keten wil promoten, fnuikt men in Peizegem een goed-draaiend initiatief dat al deze waarden in zich heeft. Maar deze winkel had ook een sociaal en pedagogisch doel. Studenten zagen wie “hun” producten kocht en ze hielpen de klanten in de winkel. Mensen kwamen elkaar tegen en zagen de school echt als deel van het dorp.
Met CD&Vplus willen we dit initiatief terug nieuw leven inblazen! Misschien met aangepaste prijzen, misschien met andere openingsuren of in een licht gewijzigde vorm? In deze tijd van plukboerderijen en korte ketens moeten we toch een manier vinden om de “vruchten” van onze Kouter aan de lokale man/vrouw te brengen zonder transport, zonder plastic afval, maar met oog voor het milieu en met aandacht voor het sociale van de dorpswinkel van toen.
Lies D’hooge
ldhooge@hotmail.com
